Rozdział 13

Harry

   W jakiś sposób cieszyłem się , że komuś wreszcie się wygadałem. Jednak z jednej strony bolało mnie to, że Lily zna moją przeszłość. Wie co robiłem, i nie okłamując nikogo nadal robię. Wie do czego jestem zdolny, co wywołuje u niej strach i odrazę od mojej osoby. Miałem cichą nadzieję, że ta dziewczyna postanowi mi dać szansę.

   Podałem rękę Lily pomagając wstać z zimnego chodnika na którym przed chwilą razem siedzieliśmy. Dziewczyna niepewnie ją chwyciła i podciągnęła się.

- I co teraz? – przerwała ciszę panującą miedzy nami.

- Będziesz nocować u mnie. – odparłem kierując się w stronę samochodu.

- Nie… Harry, jeszcze nie. – jej wyraz twarzy nadal oddawał strach. Cholera, przecież ja nigdy bym jej nie skrzywdził!

- Zaufaj mi. – brunetka przewróciła oczami , głęboko westchnęła po czym wsiadła do auta. Mimowolnie na moją twarz wkradł się zwycięski uśmiech. Zająłem miejsce kierowcy i ruszyłem w stronę mojego mieszkania.

Lily

   Poznałam przeszłość Harrego . Skutek tego, jaki teraz jest. Nie bałam się go już tak bardzo. Jednak nie oznaczało to tego, że zaufam mu teraz w stu procentach. Sama nie wiem czemu zgodziłam się do niego jechać i zostać na noc. Na noc sama z Harrym. A jak… Nie, nie będę zaśmiecać mojej głowy głupimi pomysłami co mi może się stać. Postanowiłam jedno – od dnia dzisiejszego, zaczynam traktować Harrego na dystans. DUŻY dystans. Może w stosunku do mnie, jest miły, troskliwy, chociaż nie zawsze… To przebywanie z nim naraża mnie na niebezpieczeństwo. W końcu już byłam świadkiem tego, jak szybko i łatwo ten chłopak stracił nad sobą kontrolę.

   Całą drogę jechaliśmy w ciszy. Dziwnej ciszy. Nie była ona ani komfortowa, ani niezręczna. Po prostu dawała do myślenia… Spojrzałam przez okno. Aktualnie znajdowaliśmy się w Dark Mist. Gorszej, jednej z niebezpiecznych dzielnic w Holmes Chapel. Wszędzie faktycznie było strasznie ciemno i mrocznie. Modliłam się, żebyśmy jak najszybciej przejechali tą miejscowość.

- To tu – powiedział chłopak zatrzymując samochód przed małym domkiem z czerwonej cegły. Z zewnątrz wyglądał całkiem przytulniej niż inne domu i bloki w tej części miasta. Zaraz, zaraz…On sobie chyba kurwa żartuje, że mieszka w Dark Mist !

- Tu jest strasznie! – dało się wyczuć strach i obawę przed czymś w tonie mojego głosu.

- Dziękuję – powiedział lekko urażonym tonem, jednak wiedziałam, że się nie obraził.

- Chodzi o okolicę… Tu jest niebezpiecznie!

- Oj już przestań z tym „niebezpiecznie” – mówiąc to nakreślił cudzysłów w powietrzu. – Ze mną jesteś bezpieczna. – uśmiechnął się do mnie. Nie odwzajemniłam gestu. Teraz zaczęłam być jeszcze bardziej zła na siebie, że zgodziłam się z nim tu przyjechać. Wolałabym już spać na wycieraczce przed drzwiami wejściowymi do domu Dave’a.

  Harry wyszedł z samochodu przechodząc dookoła mając zamiar otworzyć mi drzwi. Uprzedziłam go i sama to zrobiłam. Stanęłam na ziemi rozglądając się po okolicy. Ugh… Tu było strasznie. Aż dało się wyczuć w powietrzu zapach papierosów, alkoholu i… przemocy?

- Nie boisz się, że ktoś Cię tu w końcu okradnie? – spytałam się chłopaka, biorąc pod uwagę szczególnie jego samochód.

- Nie ja powinienem się bać – uśmiechnął się do mnie równocześnie otwierając drzwi od mieszkania. Aha… Czyli, że Harry na serio był groźny. Zaprosił mnie gestem ręki, abym weszła. Zapalił światło na korytarzu oraz zakluczył drzwi wejściowe. Weszłam w głąb mieszkania. Tu także było czuć dym papierosowy. O dziwo, od Harrego nigdy nie wyczułam tytoniu. Postanowiłam to zignorować .

- Chodź za mną. – odparł chłopak i chwycił mnie za rękę, aby mieć pewność, że za nim idę. Prowadził mnie do jak się domyślam – jego sypialni. Otworzył drzwi , równocześnie zapalając światło i eksponując swój pokój. Było w nim całkiem czysto. Nawet przyjemnie w nim pachniało. Tak rześko. Zupełnie inaczej niż na zewnątrz czy w innych częściach mieszkania.

- Tu będziesz spała. - wskazał na łóżko.

- Domyślam się – powiedziałam ironicznie. Chłopak nie zareagował na mój komentarz tylko podszedł do szafy grzebiąc w niej. Wyciągnął czarne bokserki oraz dwa T-shirty .

- Masz, przebierz się – podał mi jedną z bluzek. Gdy Harry już chciał wyjść, zatrzymałam go.

- A ty gdzie będziesz spał? – chłopak uśmiechnął się. Cholera, to zabrzmiało dwuznacznie. Zaczerwieniłam się i od razu wyjaśniłam - Tak na wszelki wypadek, jakby coś się działo – mój wzrok utkwił w podłodze.

- Na kanapie. – uśmiechnął się. – Ooh, zapomniałbym – wrócił się. – Może chcesz zadzwonić do kogoś? Mówiłaś, że zgubiłaś telefon. – Świetnie! Może zadzwonię w końcu do Claire, albo do mamy… Zobaczę.

- Byłoby wspaniale! – powiedziałam entuzjastycznie. Po chwili zielonooki zjawił się znów w pokoju wręczając mi jego czarnego iPhone’a . Po tym czynie wyszedł. Szybko wystukałam na klawiaturze numer do Claire. Minęło kilka sygnałów i w końcu usłyszałam głos nieco spitej dziewczyny.

- Halo?

- O boże, jak się cieszę, że odebrałaś! – powiedziałam do niej.

- Lily? – no tak, dzwonię od Harrego, więc mogła nie poznać.

- Tak, to ja.

- Gdzie ty jesteś?! Jesteś cała?

- U Harrego… Muszę u niego przenocować. Dave już wyjechał – westchnęłam z wyraźną rezygnacją w głosie.

- U Harrego? Jesteś głupia? Może Ci się coś stać! Co z tego, że jest ładny? Jest cholernie niebezpieczny. – wypaliła. Musi być na serio pijany.

- Spokojnie. A ty gdzie jesteś?

- Jeszcze u Ashtona. – westchnęła. – Uważaj na siebie… Około godzinę temu zobaczyłam Ash’a całego poobijanego, całego we krwi… Mówią, że właśnie Styles go pobił . – odparła.

- A ja miałam przywilej oglądania tego zjawiska – burknęłam. Jeszcze trochę porozmawiałam z Claire , przebrałam się w kilka rozmiarów za duży t-shirt należący do Harrego i zasnęłam.

   Około piątej nad ranem obudziły mnie krzyki.

______________________________________________________

Troszkę nudny...

Następny rozdział przewiduję za około 2 dni z powodu braku czasu :<